Narsist Erkek

    Terapiye başladım çünkü artık başka bir seçenek bulamadım.      Terapi'ye başladım ve bir veda mektubu yazmam gerekiyor. Ve ben asla o mektubu biteremiyorum. Unuttuğum, sövmediğim hiç bir şey kalmasın istiyorum diyorum ama, aslında alttan alta veda'da edemiyorum. Galiba Stockholm sendromu ve travma sonrası stres bozukluğu yaşıyorum. Gerçi travma sonrası stres bozukluğu daha büyük olaylar için kullanılıyor. Ölüm gibi. Zaten öyle bir şey olmuyor mu?       Bu mektuba gelene kadar neler yaptım neler? Oturdum cenaze töreni olduğunu beynimde kurguladım. Bir güzel gömdüm. Çünkü artık beynimin böyle bir şeye inanırsa kabullenmem de kolay olur gibi geldi. O anlık iyi bir deneyimdi. 5 dakika içerisinde son buldu. Eşyalarını atmam, resimlerini silmem gerekiyormuş, asla yapmıyorum ama bu aslında onunla alakalı değil, ben 20 sene önceki resimleri de saklarım. Bir anlam olarak değil, hayatımın bir parçası olarak. Gerçi böyle bir insanın hayatımı...